คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5895/2562

บทความวันที่ 8 ธ.ค. 2563, 11:12

มีผู้อ่านทั้งหมด 1075 ครั้ง

รับสารภาพแล้วมีความจำเป็นต้องถามค้าน แต่การถามค้านมิใช่เพื่อปฏิเสธแต่เพื่อให้เห็นพฤติการณ์ว่าสำนึกผิด และจะต้องเบิกความอ้างตนเองเป็นพยานว่าสำนึกในการกระทำความผิดจึงจะได้รับการลดโทษตามมาตรา 78

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5895/2562
             ขณะเกิดเหตุจำเลยมีอายุ 19 ปีเศษ  อยู่ภายใต้หลักเกณฑ์ที่จะลดมาตราส่วนโทษให้หนึ่งในสามหรือกึ่งหนึ่งตาม ป.อ.มาตรา 76 ในชั้นพิจารณานัดพร้อมเพื่อสอบคำให้การ จำเลยให้การรับสารภาพในความผิดอื่นตามฟ้อง คงให้การปฏิเสธในความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นเพื่อปกปิดความผิดของตนหรือเพื่อหลีกเลี่ยงให้พ้นอาญา ในความผิดอื่นที่ตนได้กระทำไว้ แต่เมื่อถึงวันสืบพยานโจทก์ จำเลยขอถอนคำให้การปฏิเสธในความผิดฐานดังกล่าว เป็นให้การรับสารภาพ เมื่อโจทก์นำพยานเข้าสืบประกอบคำรับสารภาพ จำเลยมิได้ถามค้านเพื่อปฏิเสธความผิดดังกล่าว  อีกทั้งจำเลยยังอ้างตนเองเป็นพยานเบิกความว่าสำนึกในความผิดที่กระทำแล้ว จึงให้การรับสารภาพทุกข้อกล่าวหาตามคำฟ้องอันเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาของศาล ทำให้การดำเนินกระบวนพิจารณาสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีและสะดวกรวดเร็วยิ่งขึ้น อันเป็นเหตุให้บรรเทาโทษที่จำเลยจะพึงได้รับประโยชน์ด้วยการลดโทษให้ตามที่ศาลจะพิจารณาเห็นสมควรที่อยู่ในหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ไม่เกินกึ่งหนึ่งของโทษที่จะลงในความผิดนั้นตาม ป.อ.มาตรา 78
             จำเลยมีความผิดตาม ป.อ.มาตรา 289(7) ประกอบมาตรา 80 ซึ่งบทบัญญัติมาตรา 289(7) ให้ระวางโทษประหารชีวิตสถานเดียว และมาตรา 80 ให้ลงโทษจำเลยสองในสามส่วนของโทษตามมาตรา 289(7) คือระวางโทษจำคุกตลอดชีวิต ตาม ป.อ.มาตรา 52(1) เมื่อเห็นสมควรลดมาตราส่วนโทษให้จำเลยหนึ่งในสามตาม ป.อ.มาตรา 76 ต้องเปลี่ยนโทษจำคุกตลอดชีตเป็นโทษจำคุก 50 ปี เสียก่อนตาม ป.อ.มาตรา 53 ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ป.อ.มาตรา 289(7) ประกอบมาตรา 80 โดยให้จำคุกจำเลย 33 ปี 4 เดือน จึงถูกต้องชอบด้วยกฎหมาย

ประมวลกฎหมายอาญา
มาตรา 78  เมื่อปรากฏว่ามีเหตุบรรเทาโทษ ไม่ว่าจะได้มีการเพิ่มหรือการลดโทษตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่นแล้วหรือไม่ ถ้าศาลเห็นสมควรจะลดโทษไม่เกินกึ่งหนึ่งของโทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดนั้นก็ได้
               เหตุบรรเทาโทษนั้น ได้แก่ผู้กระทำความผิดเป็นผู้โฉดเขลาเบาปัญญาตกอยู่ในความทุกข์อย่างสาหัส มีคุณความดีมาแต่ก่อน รู้สึกความผิดและพยายามบรรเทาผลร้ายแห่งความผิดนั้น ลุแก่โทษต่อเจ้าพนักงานหรือให้ความรู้แก่ศาลอันเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา หรือเหตุอื่นที่ศาลเห็นว่ามีลักษณะทำนองเดียวกัน