ที่บ้าน เลขที่5 หมู่ 9 ต.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี มีผู้ชราและพิการสามราย ขาดรายได้ช่วงวิกิต นาย บอย ตกงาน และยากจนคนเดียว นอกนั่นรวยหมด นายเทพปราณี พี่ใหญ่ พิการ รวย กลางคืนไม่ยอมนอนเปิดไฟ และ ไม่ยอมทานอาหาร นาย บอย คนโสด อายุ 37 รักใคร่เคารพญาติทุกคนใช้ง่ายและนิสัยดีไม่ยืมเงินไม่มีหนี้ มีพี่ชื่อนาย หมืก และนายออย มาคอยหนุนให้กำลังใจ นายออย เป็นคนดีมากบวชพระมารุ่นไล่เลี่ยกันกับนายบอย และนายออยชอบมาเล่นกับนายบอย เเต่ทางญาติมักบ่นด่ารุนเเรงและคอยจ้องจับผิด อยู่เรื่อยๆแต่ก็ไม่มีอะไร ต่อมา นายบอย มีปัญหาเรื่องเสื้อผ้าเก่าไม่มีเปลี่ยน และเดินไม่มีรถรา ด้อยจน ในสายตาญาติ และนายบอยก็หยิ่งและรังเกียจสังเวชญาติทุกคนแต่รังเกียจไม่อยากคุยคบสนทนาอะไรมากมาย ให้ไปตามเวรกรรม และหยุดช่วยใครๆไว้พักหนึ่ง และทำดีเอาเเต่ตัว หวังให้ญาติสบาย และใส่ใจ และให้ญาติทำตัวรวย เสพสุข ฟุ้งเฟ้อ ในเวลาที่ยังรวยมีอำนาจโอกาศอยู่พอหมดอำนาจจะมาทำมันก็สายไปนะ ให้รู้ว่า ทนรอ ดีกว่า ทุกสิ่งดีขึ้นอย่างเรื่อยๆโชคใหญ่กำลังรออยู่เเน่ อย่าใจร้อน ที่ให้ญาติทุกคนรอเพราะมันคือสงคราม มันเลยนานหน่อยเเต่มันกำลังจะจบพอจบมันก็ได้เยอะมากมหาศาลเพราะสู้กันอมกันหลักสิบล้าน และ กอบทุกอย่างทั้งแผ่นดินชื่อเสียงยศศักดิ์ ได้ทุกคนและจะสงบสุขยาวนานเลย ท่าญาติไม่สู้ เเพ้ก็ลำบากมากยาวนาน นาง ศรีอุบล เทพนวล ต้องสู้ต่อ นางราตรี โพธิญา ต้องสู้ต่อ นาย นพดล เทพปราณี ต้องสู้ต่อ สงครามยังไม่จบ ต้องสามัคคีกัน และยกย่องกันไว้ต่อ ไม่เเพ้ก็ชนะสงครามครั้งนี้ต้องพยุงกันไปอย่าทอดทิ้งกัน จะได้เป็นเศรษฐีกันหมดแน่ สู้ต่อไป ระวังมิตรรักเสริมส่งหนีหายตายจากติดไปด้วยเพราะใช้อารมณ์ขับไล่เอาความสงบมากไป ผู้ใหญ่ต้องคุ้มครองดูเเลคนอายุน้อยกว่าและเก็บของที่เด็กอยากได้ไว้ให้เด็กด้วย ต้องคุ้มครองลูกหลาน และให้ลูกหลานได้เล่นได้มีของที่เหมาะสมด้วย ขับไล่พาลภัยต่างๆทำทางเดินให้ลูกหลานสบายและหรรษา สมใจอยากบ้างหรือได้ที่พำนักพักพิงที่ปลอดภัยมีร่มเงาสดชื่นมีทางออกทางไปต่อต่างๆไม่เจอทางตัน
นาง ศรีอุบล เทพนวล ผ.อ นางราตรี นางหยดย้อย นางสร้อยลัดดา นาย เทพปราณี นาย นิพนธ์ นาย มนตรี นาย นพดล นาย ธานี นางน้อย นาย ณรงค์ นางสุมาลี นาย สำราญ
