กรณีให้โดยเสน่หา เมื่อผู้รับการให้ประพฤติเนรคุณผู้ให้ ผู้ให้ชอบที่จะขอเพิกถอนการให้ทรัพย์สินได้

บทความวันที่ 13 ก.พ. 2561, 10:53

มีผู้อ่านทั้งหมด 1156 ครั้ง

ให้โดยเสน่หา ผู้รับประพฤติเนรคุณ เพิกถอนการให้ได้หรือไม่

รู้ข้อกฎหมายกับทนายคลายทุกข์  กรณีให้โดยเสน่หา เมื่อผู้รับการให้ประพฤติเนรคุณผู้ให้ ผู้ให้ชอบที่จะขอเพิกถอนการให้ทรัพย์สินได้นับแต่วันที่ทราบเหตุของการเนรคุณ นับแต่นั้นมาถือว่าผู้ให้อยู่ในฐานะเจ้าหนี้แล้วจึงขอให้เพิกถอนการฉ้อฉลที่กระทำหลังจากนั้นอีกได้ เทียบเคียงฎีกาที่ 1514-1515/2516 และฎีกาที่ 1947/2523

คำพิพากษาฎีกาที่อ้างอิง
1. คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1514 - 1515/2516
           ผู้ให้ซึ่งเป็นมารดาผู้รับพูดกับผู้รับว่า อย่าขายที่นาพิพาทเลย ผู้รับกลับเถียงว่านาของกู จะขาย จะทำไม มึงยกให้กูแล้ว อีแม่หมาๆ อีดอกทอง เมื่อไหร่มึงจะตาย ดังนี้ถือได้ว่าผู้รับได้ประพฤติเนรคุณ โดยหมิ่นประมาทผู้ให้อย่างร้ายแรง อันเป็นเหตุให้ผู้ให้มีสิทธิเรียกถอนคืนการให้จากผู้รับได้แล้ว
            การเพิกถอนการให้ด้วยเหตุประพฤติเนรคุณนั้น ผู้ให้ชอบที่จะเรียกถอนการให้ได้นับแต่วันทราบเหตุเนรคุณ ภายในกำหนดอายุความตามมาตรา 533 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์หากผู้รับได้โอนกรรมสิทธิ์ ที่นาพิพาทให้บุคคลอื่นซึ่งได้รับโอนโดยไม่สุจริต ผู้ให้มีสิทธิขอเพิกถอนนิติกรรมอันเกิดจากการฉ้อฉลนั้นได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา237 โดยถือว่าผู้ให้อยู่ในฐานะเป็นเจ้าหนี้และเป็นฝ่ายต้องเสียเปรียบจากการที่ผู้รับผู้เป็นลูกหนี้ทำการโอนกรรมสิทธิ์ที่นาพิพาทนั้นไป

2.คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1947/2523 
          จำเลยที่ 1 ด่าโจทก์ว่าโจทก์ประพฤติตัวไม่ดี เคยมีชู้ ถือได้ว่าจำเลยหมิ่นประมาทโจทก์อย่างร้ายแรงตามความหมายของ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 531(2) โจทก์ถอนคืนการให้ได้และเมื่อจำเลยที่ 1 ทำนิติกรรมยกที่พิพาทที่โจทก์ยกให้นั้นให้แก่จำเลยที่ 2 ที่ 3 ต่อไปเพื่อจะไม่ให้โจทก์เรียกคืนโดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นทางให้โจทก์เสียเปรียบโจทก์ก็มีอำนาจฟ้องให้เพิกถอนนิติกรรมนั้นได้ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 237 หาจำเป็นที่โจทก์จะต้องเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาในขณะที่จำเลยที่ 1 ทำนิติกรรมนั้นไม่