เมื่อลูกหนี้จ่ายเช็คเด้งต้องทำอย่างไร
เช็คตามความหมายของป.พ.พ. มาตรา 987
ธุรกิจการค้าในยุคปัจจุบันต้องมีการให้เครดิต การค้าขายแบบเงินสดจะมีบ้างแต่เป็นการค้าขายเล็ก
ๆ น้อย ๆ เช่น ร้านขายของชำ เป็นต้น การค้าขายเงินเชื่อเมื่อมีการส่งมอบสินค้า เมื่อผู้ซื้อสินค้าได้รับสินค้าแล้วจะต้องจ่ายเช็คล่วงหน้าเพื่อชำระหนี้ให้กับผู้ขายสินค้าและเมื่อเช็คถึงกำหนด ผู้ขายจะนำเช็คไปเข้าบัญชี
ถ้าเช็คเด้งก็จะเกิดผลตามกฎหมายตามมาดังนี้
(1) ถ้าเช็คลงวันที่และจำนวนเงินครบถ้วน
เมื่อเช็คเด้งผู้ทรงเช็คจะทวงถามให้คนจ่ายเช็คชำระหนี้ตามเช็คหากเพิกเฉยจะเนินการดังนี้
วิธีแรก
แจ้งความต่อพนักงานสอบสวนที่ธนาคารตามเช็คตั้งอยู่ในท้องที่โรงพักดังกล่าวภายใน
3 เดือน นับแต่ธนาคารตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงินครั้งแรกเพื่อดำเนินคดีอาญา หลังจากนั้นพนักงานสอบสวนจะลงบันทึกประจำวันและจะออกหมายเรียกผู้ต้องหาตาม
ป.วิ.อาญา มาตรา 130
เมื่อลูกหนี้ได้รับ
หมายเรียกจากพนักงานสอบสวนจะต้องไปพบพนักงานสอบสวน หากได้รับหมายเรียกถึง 2
ครั้งแล้วไม่มารายงานตัวกับพนักงานสอบสวนก็มีเหตุที่พนักงานสอบสวนจะยื่นคำร้องขอต่อศาลเพื่อให้ออกหมายจับ
ตามป.วิ.อาญา
มาตรา 66
โดยน่าเชื่อว่าจะหลบหนี
หลังจากนั้นเจ้าหนี้จะนำหมายจับไปจับลูกหนี้เพื่อนำตัวมาส่งศาลเพื่อดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป แต่ถ้าลูกหนี้ปฏิบัติตามหมายเรียก
เมื่อมาปรากฏตัวต่อพนักงานสอบสวนไม่ต้องประกันตัว
เนื่องจากไม่ใช่คดีอาญาร้ายแรง ดังนั้นเมื่อท่านเป็นลูกหนี้เมื่อได้รับหมายเรียกให้มาพบพนักงานสอบสวนไม่ควรหลบหนี แต่ควรให้การปฏิสธไว้ก่อน หลังจากนั้นหาทนายความช่วยไกล่เกลี่ยซึ่งคดีเช็คเป็นความผิดอันยอมความได้และลูกหนี้ยังสามารถเจรจาในชั้นศาลได้ซึ่งโดยส่วนใหญ่ศาลมักจะให้โอกาสลูกหนี้เจรจาจึงควรหันหน้ามาคุยกับเจ้าหนี้จะดีกว่านะครับ
-
การดำเนินคดีทางแพ่งเจ้าหนี้สามารถฟ้องร้องดำเนินคดีทางแพ่งได้ภายใน 1 ปี นับแต่วันที่ลงในเช็ค ก็เป็นอีกช่องทางหนึ่งที่เจ้าหนี้ฟ้องร้องดำเนินคดีกับลูกหนี้ได้ซึ่งเป็นมาตรการบังคับทางทรัพย์สิน ซึ่งผู้ใดสั่งจ่ายเช็คต้องรับผิดตามเนื้อความให้เช็คนั้น ตาม ป.พ.พ.
มาตรา 914
คนที่สลักหลังก็ต้องรับผิดในฐานะผู้สลักหลังด้วยเช่นเดียวกัน
ตัวบทกฎหมายอ้างอิง
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 98 อันว่า เช็ค นั้นคือ หนังสือตราสาร
ซึ่ง บุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้สั่งจ่าย สั่ง ธนาคาร ให้ใช้เงิน จำนวนหนึ่ง เมื่อ ทวงถาม
ให้แก่ บุคคลอีกคนหนึ่ง หรือ ให้ใช้ ตามคำสั่ง ของ บุคคลอีกคนหนึ่ง อันเรียกว่า ผู้รับเงิน
มาตรา 130 ให้เริ่มการสอบสวนโดยมิชักช้า
จะทำการในที่ใด เวลาใดแล้วแต่จะเห็นสมควร โดยผู้ต้องหาไม่จำต้องอยู่ด้วย
มาตรา 66 เหตุที่จะออกหมายจับได้มีดังต่อไปนี้
(1) เมื่อผู้ต้องหาซึ่งถูกสงสัยโดยมีเหตุอันควร หรือจำเลยเป็น ผู้ไม่มีที่อยู่
เป็นหลักแหล่ง
(2) เมื่อความผิดที่ผู้ต้องหาถูกสงสัยโดยมีเหตุอันควรหรือที่จำเลย
ถูกฟ้องนั้น มีอัตราโทษอย่างสูงตั้งแต่สามปีขึ้นไป
(3) เมื่อผู้ต้องหาหรือจำเลยซึ่งไม่ได้ถูกควบคุมหรือขังอยู่ไม่มา
ตามหมายเรียกหรือตามนัดโดยไม่มีข้อแก้ตัวอันควรก็ดี ได้หนีไปก็ดี มีเหตุอันควรสงสัยว่าจะหลบหนีหรือจะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน
โดยทางตรง หรือทางอ้อมก็ดี
(4) เมื่อผู้ต้องหาหรือจำเลย
ซึ่งถูกปล่อยชั่วคราวมิสามารถทำ สัญญาประกันให้จำนวนเงินสูงกว่าเดิมหรือหาหลักประกันมาเพิ่ม
หรือให้ดีกว่าเดิมตาม มาตรา 115
มาตรา 914 บุคคลผู้สั่งจ่ายหรือสลักหลังตั๋วแลกเงินย่อมเป็นอัน
สัญญาว่าเมื่อตั๋วนั้นได้นำยื่นโดยชอบแล้วจะมีผู้รับรอง และใช้เงินตาม เนื้อความแห่งตั๋วถ้าและตั๋วแลกเงินนั้นเขาไม่เชื่อถือโดยไม่ยอมรับรอง
ก็ดีหรือไม่ยอมจ่ายเงินก็ดี ผู้สั่งจ่ายหรือผู้สลักหลังก็จะใช้เงินแก่ผู้ทรง หรือแก่ผู้สลักหลังคนหลังซึ่งต้องถูกบังคับให้ใช้เงินตามตั๋วนั้น
ถ้า หากว่าได้ทำถูกต้องตามวิธีการในข้อไม่รับรองหรือไม่จ่ายเงินนั้นแล้ว
