คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7388/2562

บทความวันที่ 5 ม.ค. 2564, 10:24

มีผู้อ่านทั้งหมด 590 ครั้ง

ถอนฟ้องในศาลสูง ศาลสูงเท่านั้นมีอำนาจสั่งอนุญาตให้ถอนฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7388/2562
            คดีความอันยอมความได้ โจทก์อาจถอนฟ้องได้ก่อนคดีถึงที่สุด ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา  มาตรา 35 วรรคสอง  โจทก์ยื่นคำร้องขอถอนฟ้องจำเลยที่ 2 ก่อนอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1 ถือว่าคดีอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาลอุทธรณ์ภาค 1 ศาลชั้นต้นชอบที่มีคำร้องของโจทก์ให้ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิจารณาสั่ง  การที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องเสียเอง  เป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาที่ผิดระเบียบ  ศาลฎีกาให้เพิกถอนคำสั่งดังกล่าวตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 27 วรรคหนึ่ง  ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา  มาตรา 15 เมื่อสำนวนคดีขึ้นมาสู่ศาลฎีกาแล้ว  เพื่อมิให้คดีล่าช้า  ศาลฎีกามีคำสั่งไปเสียทีเดียวโดยไม่ต้องย้อนสำนวนไปให้ศาลล่างทั้งสองมีคำสั่งใหม่โดยศาลฎีกาอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องจำเลยที่ 2 ได้
             โจทก์ร้องทุกข์ให้ดำเนินคดีแก่จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นนิติบุคคลแยกต่างหากจากจำเลยที่ 3 ถือไม่ได้ว่าเป็นการร้องทุกข์ให้ดำเนินคดีแก่จำเลยที่ 3 ซึ่งเป็นกรรมการบริษัทจำเลยที่ 1 ด้วย  เมื่อความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 350  เป็นความผิดอันยอมความได้และโจทก์มิได้ร้องทุกข์ให้ดำเนินคดีแก่จำเลยที่ 3 ภายในสามเดือนนับแต่รู้เรื่องความผิดและรู้ตัวผู้กระทำความผิด ฟ้องโจทก์ในส่วนของจำเลยที่ 3 ขาดอายุความ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 96
            ปัญหาว่า คดีขาดอายุความหรือไม่  เป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย  ศาลยกขึ้นอ้างได้แม้จำเลยที่ 3 จะไม่ได้ยกขึ้นต่อสู้ในศาลชั้นต้นก็ตาม  ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 วรรคสอง