สัญญายืมทองไม่ผิดฐานยักยอก
คำพิพากษาฎีกาที่ 828/2557
เจตนาที่แท้จริงของโจทก์ร่วมประสงค์จะให้จำเลยยืมทองรูปพรรณมิใช่จำเลยเช่าซื้อทองรูปพรรณและเจือสมกับคำเบิกความของจำเลยว่า จำเลยไม่ได้ประสงค์จะเช่าซื้อทองรูปพรรณจากโจทก์ร่วม แต่ต้องการกู้ยืมเงินจากโจทก์ร่วมเท่านั้น ดังนั้นแม้โจทก์ร่วมและจำเลยทำสัญญาเช่าซื้อก็เกิดจากเจตนาลวงมิใช่เจตนาที่แท้จริง สัญญาเช่าซื้อดังกล่าวย่อมตกเป็นโมฆะ แต่เมื่อสัญญาเช่าซื้อเป็นนิติกรรมอำพรางสัญญายืม จึงต้องบังคับตามสัญญายืมซึ่งเป็นนิติกรรมที่ถูกอำพรางตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 155 วรรคสอง เมื่อโจทก์ร่วมและจำเลยมีเจตนาทำสัญญายืมทองรูปพรรณและมีการตีราคาทองรูปพรรณเป็นเงิน ซึ่งจำเลยมีหน้าที่ต้องชำระคืนโจทก์ร่วมไว้ในสัญญาเช่าซื้อด้วย แสดงให้เห็นว่าโจทก์ร่วมไม่ประสงค์จะได้รับชำระหนี้คืนเป็นทองรูปพรรณที่ให้ยืมไป การให้ยืมทองรูปพรรณดังกล่าวจึงไม่ใช่เป็นการยืมใช้คงรูป กรรมสิทธิ์ในทองรูปพรรณย่อมโอนไปยังจำเลยผู้ยืมตั้งแต่เข้าทำสัญญากัน การที่จำเลยไม่ชำระเงินให้โจทก์ร่วม จึงเป็นเพียงการผิดสัญญาในทางแพ่งเท่านั้น ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยกระทำผิดฐานยักยอก