ทรัพย์มรดกของพระภิกษุ (มาตรา 1623)

บทความวันที่ 1 ธ.ค. 2564, 11:30

มีผู้อ่านทั้งหมด 1244 ครั้ง

พระมหาไพรวัลย์ ลาสิกขาแล้วไม่ต้องคืนทรัพย์สินให้วัด

ทรัพย์มรดกของพระภิกษุ (มาตรา 1623)
              ทรัพย์สินที่พระภิกษุได้มาระหว่างสมณเพศ เมื่อพระภิกษุผู้นั้นถึงแก่มรณะภาพ ให้ตกเป็นสมบัติของวัดที่เป็นภูมิลำเนาของพระภิกษุนั้น เว้นแต่พระภิกษุนั้นได้จำหน่ายไปในขณะมีชีวิตหรือโดยพินัยกรรม (มาตรา 1623)
            ทรัพย์สินของพระภิกษุที่จะตกเป็นสมบัติของวัดที่เป็นภูมิลำเนานั้นต้องเป็นทรัพย์สินที่พระภิกษุได้มาระหว่างสมณเพศ ส่วนทรัพย์สินที่พระภิกษุได้มาก่อนไม่ตกเป็นสมบัติของวัด เช่นที่ดินที่เช่าซื้อมาและชำระค่าเช่าซื้อจนครบถ้วนก่อนบวชเป็นพระภิกษุ แม้ได้จดทะเบียนโอนกันในภายหลัง ก็ถือว่าเป็นทรัพย์สินเป็นทรัพย์สินที่ได้มาก่อนบวชเป็นพระภิกษุ ไม่ตกเป็นสมบัติของวัดตามมาตรา 1623 ดูฎีกาที่ 903/2536
           ทรัพย์สินที่พระภิกษุจำหน่ายจ่ายโอนไประหว่างมีชีวิตหรือโดยพินัยกรรม ไม่ตกเป็นสมบัติของวัด แต่ถ้าพระภิกษุเพียงแต่ทำสัญญาจะขายให้แก่ผู้อื่น แม้ผู้ซื้อจะได้ชำระราคาครบถ้วนแล้ว แต่ยังไม่ทันจดทะเบียนโอน พระภิกษุนั้นก็มรณภาพเสียก่อน ทรัพย์สินนั้นยังคงเป็นทรัพย์สินของพระภิกษุ จึงตกเป็นสมบัติของวัดตาม ป.พ.พ. มาตรา 1623 ดูฎีกาที่ 6354/2540, 1316/2544 (ประชุมใหญ่)

ที่มา หนังสือรวมคำพิพากษา แพ่งพิสดาร ฉบับล่าสุด 2564