สมัยก่อนผมเคยทำงานที่อุสาหกรรมเเหลมฉบัง. ที่บริษัท. TNG. มีคุณเอกภพ. บริหารงานอ๊อฟฟิสเล็กๆ. พอเข้าทำงานได้  พนักงานใหม่4คน. พอทำได้สักวัน. มีน้องใหม่มาอีกหนึ่งคน. นี่เลยตัวอันตราย. มันชื่อไอ้ สมศักดิ์ ตัวดำสักลาย ฟันหลอ. หน้าทั้งซีก มาทำได้วันออกลวดลายพูดไม่สุภาพกวนคนโน่นคนนี่  ต่อยาสูบเขี่ยทิ้งว่อนที่  มิสซู  มิราจ โรงสอง เที่ยวขอยืมเงินและกวนเพื่อนคุยไม่สุภาพคำหยาบล้วนถามหายาเสพติด และมีอาคม ใครโดนเป็นต้องติดยา. วันนั่นตอนสิบเอ็ดโมงกว่า ซุป ความปลอดภัยหัวหน้า. ชื่อประคอง. สุดทน ต่อว่าให้พพูดจาสุภาพหน่อย และ อย่าทำตัว เป็นภาระ ได้ถ้ากันด่ากันหัวหน้าตัวใหญ่กว่าไม่กลัว         สมศักดิ์   ถูกแฉ. พฤติกรรมชั่ว. สุดทนอาละวาด. วิ่งหนี  จนเขาตามดู บอกเเฉประวัติอันตราย. และเป็นบุคคลอันตราย. หอบผ้าหนีจากบริษัท. อีกคน ชื่อ ธรรมมาพล.อัปลักษ์ตัวเล็ก เมาอาละวาด. บนห้องกินเบียร์ไม่ว่า ขาดงานอาละวาด ร้องท้าทาย.  พังห้อง. จน ถูกหัวหน้าชุด เตะสั่งสอน ขับรถเอาไปทิ้งไว้ศาลาให้ไปร้อยหนึ่ง นอนยาว. หมดสติ  วิเชียร.เตี้ยดำคอเอียง ควงเวรหนักถูกเขาไล่ออกไม่ยอมออกเมา. เเผนถูกหวยเจ้าพ่อนั่นเอง ถูกสามหมื่นคาเเรงอีกหมื่นกว่าไปเที่ยวสาวอ๊อฟขึ้นห้องเช้ามาเงินเหลือเเค่สี่พัน.  เงินเกือบสามสี่หมื่นค่าตัวหญิงพันสองค่าเบียร์   จากนั่นคนใต้ได้ทำงานส่วนใหญ่  เต็มบริษัท. แต่หัวหน้า. เอกภพ บอก สมศักดิ์  ห้ามเข้ากวนในหน่วยงานเพื่อนทำงานลักษณะ ดำ อัปลักษ์  ฟันหน้าหลอ. เป็นคนอันตราย