ความคิดเห็นที่ 1

คำพิพากษา

  ในคดีแพ่ง  แม้ไม่ไปศาล  และไม่ยื่นคำให้การใดๆ  ก็ไม่มีความผิด  แต่ย่อมเสียเปรียบ  เมื่อมีการส่งหมายให้โดยชอบ(เช่น ส่งหมาย  วางหมาย หรือ ปิดหมาย)ก็มีกระบวนการพิจารณาคดีโดยการขาดนัดได้ คือพิจารณาลับหลังจำเลย   ผลออกมาคือเมื่อศาลตรวจดูพยานหลักฐานที่โจทก์ฟ้องแล้ว  เห็นว่าจำเลยต้องรับผิดจริง  ก็พิพากษาให้ชดใช้ตามที่ถูกฟ้อง และส่งคำบังคับมายังภูมิลำเนา ให้ใช้หนี้ตามคำพิพากษา ดังที่ผู้ถามประสบอยู่...

    ทางออก  ควรไปที่ สนง.บังคับคดี ในเขตอำนาจศาลที่ถูกฟ้อง  เพื่อขอเจรจาผ่อนส่งในจำนวนที่รับไหว  ไม่เดือดร้อนจนเกินควร  และโจทก์ต้องยินยอมรับด้วย  ถ้าสามารถเจรจากันได้ ก็ให้เจ้าหน้าที่ สนง.บังคับคดี ทำสัญญาประนีประนอมให้ ว่าต้องรับผิดเป็นเงินเท่าไร  ผ่อนเดือนละเท่าไร เป็นต้น   การผ่อนส่ง ก็สามารถระบุในสัญญาประนีประนอมว่า จะต้องส่งเข้าบัญชีของโจทก์ เลขที่...เป็นต้น(ควรขอสำเนาสัญญาประนีประนอมมาเก็บไว้ด้วย เผื่อกันลืมว่า ต้องรับผิดอย่างไร)  ถ้่าการเจรจาไม่เป็นผล   โจทก์ก็คงขอตั้ง จพง.บังคับดี ติดตามยึดทรัพย์จำเลย มาขายทอดตลาดเพื่อใช้หนี้ได้ ภายในอายุความ 10 ปี นับแต่วันมีคำพิพากษา  แต่ถ้าไม่มีทรัพย์สินให้ยึด  จำเลยก็ไม่มีความผิดใดๆ  เพราะเป็นเรื่องทางแพ่ง  แต่ย่อมเสียเครดิต  ถ้าไปทำธุรกรรมทางเงินกับธนาคาร อาจจะถูกปฏิเสธได้....ถ้าขัดข้องไม่สามารถไปได้ด้วยตนเอง  ก็สามารถมอบอำนาจให้ญาติ หรือคนที่เราเชื่อถือไปดำเนินการแทนได้  แบบใบมอบอำนาจค้นหาได้ ในเน็ต  ด้วยความปรารถนาดี ครับ

โดยคุณ มโนธรรม เจษฎาสาธุชน 6 พ.ย. 2566, 09:09