คำพิพากษาฎีกาที่ 5880/2546

บทความวันที่ 23 ม.ค. 2566, 10:06

มีผู้อ่านทั้งหมด 527 ครั้ง

ผู้ปกครองยินยอมหรือผู้ดูแลอนุญาตให้บุตรหลานไปเที่ยวกับคนรัก แม้จำเลยจะล่วงทางเพศและกระทำชำเรา ก็ไม่ถือเป็นการพรากผู้เยาว์
คำพิพากษาฎีกาที่ 5880/2546
          จำเลยกับผู้เสียหายซึ่งมีอายุ 14 ปี เศษ รักใคร่กันอย่างฉันชู้สาว มารดาผู้เสียหายก็รับทราบ และอนุญาตให้จำเลยพาผู้เสียหายออกจากบ้านไปรับประทานเที่ยวชมภาพยนตร์กันบ้านเพื่อให้จำเลยและผู้เสียหายได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน และทำความรู้จักคุ้นเคยกันเพื่อประโยชน์ของการอยู่กินเป็นสามีภริยากันในวันข้างหน้า และทุกครั้งจำเลยก็จะพากลับมาส่งที่บ้านอันเป็นการยอมรับอำนาจปกครองของบิดามารดาผู้เสียหายอยู่ การที่จำเลยได้ล่วงเกินทางเพศผู้เสียหายด้วยการกอดจูบรวมทั้งกระทำชำเราผู้เสียหายก็เป็นไปตามโอกาสและตามวิสัยคนรักใคร่ชอบพอกัน ซึ่งจำเลยต้องรับผิดในทางอาญาในการกระทำของตนในแต่ละครั้งอยู่แล้วหากการกระทำนั้นเป็นความผิดต่อกฎหมาย แต่ยังไม่พอถือได้ว่าจำเลยพรากผู้เสียหายไปเสียจากบิดามารดาโดยปราศจากเหตุอันสมควรเพื่อการอนาจาร
ตัวบทกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ประมวลกฎหมายอาญา
มาตรา 317  ผู้ใดโดยปราศจากเหตุอันสมควร พรากเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี และปรับตั้งแต่หกหมื่นบาทถึงสามแสนบาท
           ผู้ใดโดยทุจริต ซื้อ จำหน่าย หรือรับตัวเด็กซึ่งถูกพรากตามวรรคแรก ต้องระวางโทษเช่นเดียวกับผู้พรากนั้น
           ถ้าความผิดตามมาตรานี้ได้กระทำเพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ห้าปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่หนึ่งแสนบาทถึงสี่แสนบาท
#ทนายคลายทุกข์ #พรากเด็ก #พรากผู้เยาว์ #กระทำชำเรา #ผู้ปกครอง
#ปรึกษาคดี โทร.02-9485700, 081-6161425, 081-8217470, 081-6252161