เรื่องของสามีภรรยาคู่หนึ่งอยู่กินกันมา 8 ปีไม่มีลูกด้วยกัน สามีเป็นวิศวกร ภรรยาเป็นนักการตลาด

บทความวันที่ 24 ม.ค. 2562, 10:32

มีผู้อ่านทั้งหมด 1409 ครั้ง

ขอโทษ..

               เรื่องของสามีภรรยาคู่หนึ่งอยู่กินกันมา 8 ปีไม่มีลูกด้วยกัน สามีเป็นวิศวกร ภรรยาเป็นนักการตลาด เมื่อหลายปีก่อนเธอจับได้ว่าสามีไปมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับเพื่อนร่วมงานในหน่วยงานเดียวกัน เธอติดตามไปจนได้พูดคุยกับสามีและชู้  ขนาดเธอจับได้คาหนังคาเขา แต่ทั้งสองคนก็ยังยืนยันว่าเป็นเพียงแค่เพื่อนเท่านั้น (ปากแข็งม๊าก) ไม่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจริงๆ (ยืนยันแบบนั้น) เธอเล่าว่า! ได้ซุ่มดูตั้งแต่ช่วงหัวค่ำตะวันเริ่มตกดิน นั่งเฝ้าจนกระทั่งเช้า เห็นสามีและชู้เดินออกมาจากบ้านด้วยกันเพื่อมาขึ้นรถไปทำงานพร้อมกัน ทั้งสองก็ยังปฏิเสธปากแข็งว่าเป็นแค่! เพื่อนกันไม่มีอะไร (สงสัยสวดมนต์ทั้งคืน..55)  เธอได้แต่เก็บความชอกช้ำระกำใจไว้ประมาณ 2 ปี แต่ในใจคิดหวาดระแวงมาตลอดว่าสามีจะต้องโกหก (แน่ๆ)  จึงได้พยายามหาอุปกรณ์ไปติดไว้ที่รถสามีเพื่อจะดูความเคลื่อนไหว ดูเส้นทางการขับรถของเขาว่าเดินทางไปที่ไหนบ้าง ปรากฏว่าสามีวนเวียนอยู่แถวๆสำนักงานไม่ได้ไปไหนไกลและไม่ได้มีการแวะสถานที่ที่รู้สึกว่าน่าจะเป็นหอพักอพาร์ทเม้นท์หรือโรงแรมเลย แต่เป็นแวะไปร้านอาหารบ้าง จึงเบาใจคิดว่าทั้งสองคงเลิกติดต่อกันแล้ว  แต่ระยะหลังพฤติกรรมของสามีเริ่มเปลี่ยนอีก บางวันรถเสียกลับบ้านไม่ได้ ต้องไปพบลูกค้าดึกกลับบ้านไม่ไหว ไปงานเลี้ยงรับรองลูกค้า  สังสรรค์กับเพื่อนบ้าง เมาขับรถกลับบ้านไม่ไหว   กลับบ้านเช้าบ่อยครั้ง  มีสารพัดเหตุผลที่มากล่าวอ้างกับเธอ ในที่สุด..!ก็ทะเลาะเบาะแว้งมีปากเสียง  เธอเคลียด..ไม่ไหวจึงหอบผ้าหอบผ่อนหนีออกไปอยู่ข้างนอก ตั้งแต่ออกจากบ้านสามีก็ไม่ได้ไปติดตามหรืองอนง้อให้กลับบ้านเลย  อาจเป็นเพราะไม่มีลูกด้วยกัน หรือความความผูกพันก็ลดน้อยลง เธอพักอาศัยอยู่นอกบ้านประมาณ 1 ปีเศษ ไม่เคยติดต่อกับสามีเลย ต่อมาวันหนึ่งเธอพบกับสามีโดยบังเอิญในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งย่านลาดพร้าว เขาเอ่ยปากทัก “กลับบ้านไปช่วยเลี้ยงหมาให้หน่อย..ช่วงนี้ไม่มีคนช่วยเลี้ยงหมา” 5555 หรืออาจจะเป็นวิธีการงอนง้อของสามีอีกวิธีหนึ่งก็ได้นะค่ะ  โดยใช้หมาเป็นข้ออ้าง เธอยังมีความรักผูกพันต่อสามี พอเขาเอ่ยปากแบบนั้น รีบเลยค่ะ!  เธอรับปากทันที เพราะใจ อยากกลับอยู่แล้ว  แต่รอให้สามีง้อเท่านั้น วันนี้นับว่าโชคเข้าข้างเจอเขาโดยบังเอิญ  ที่ผ่านมาปีเศษเขาไม่คิดจะง้อและตามกลับบ้านเลย แม้โทรศัพท์ก็ไม่เคยโทรหา เสียใจน้อยใจทุกอารมณ์มีหมด  แต่ด้วยความมีทิฐิ..เหย่อหยิ่ง..ของตัวเองด้วย  ก้าวออกมาแล้วนี่ ! ไม่กล้าที่จะโทรไปคุยกับเขา อันนี้น่าจะเป็นอุปสรรคของการครองเรือนอยู่เหมือนกันนะคะ ในที่สุดเมื่อสามีเอ่ยปากให้ไปดูแลหมา ก็ตอบตกลง หิ้วกระเป๋ากลับเข้าไปบ้านทันที ตั้งแต่วันนั้น....ดูแลหมาให้เขาจนกระทั่งหมาตายจากไป ความสัมพันธ์ระหว่างสามีกับเธอก็ลุ่มๆ ดอนๆ   เธอชวนสามีไปเที่ยวต่างประเทศก็อ้างว่าสิ้นเปลือง บริษัทจัดไปเที่ยวต่างประเทศ เพื่อนๆทุกคนพาครอบครัวไปด้วย แต่สามีเธอไม่ชวนเธอไปอ้างว่าไม่สนุก “อย่าไปเลยเธอมันไม่สนุกหรอก คนเยอะแยะ”   ระยะเวลาผ่าน.. สี่เดือนที่แล้ว   เขาเริ่มกลับบ้านไม่เป็นเวลามีข้ออ้าง ประชุม  สัมมนา มีนัดประชุมกับผู้ใหญ่ งานเลี้ยงวันเกิดของลูกค้า  วันเกิดเพื่อนร่วมงาน  ไม่ได้เปลี่ยนจากเดิมเลย เธอเริ่มคิดไตร่ตรองว่าชีวิตคู่มันเป็นแบบนี้หรือ? “คู่รักอื่นๆเขาเป็นแบบเรามั้ย ทำไมมันไม่ได้มีความสุขเลย” ยิ่งนานวันเหมือนคนไม่รู้จักกัน บางวันไม่เคยคุยกันเลย อุตส่าห์หนีออกจากบ้านไปอยู่ข้างนอกตั้งปีเศษคิดว่าเขาน่าจะคิดถึงเราบ้างก็ไม่มี “เรากลับมานี่คิดถูกหรือผิดกันแน่” “เขาคงต้องการแค่คนเลี้ยงหมาจริงๆมั้ง” เธอคิดแบบนั้น  ฉะนั้นจึงตัดสินใจครั้งสำคัญของชีวิตจะอยู่หรือไป ต้องหาหลักฐานอีกสักครั้ง...เพื่อที่จะได้ตัดสินใจว่าเราจะอยู่กับเขาต่อไปดีไหม?  คราวนี้เธอหันมาใช้บริการนักสืบกุ้ง เพราะตัวเองไม่มีปัญญาและเวลาที่จะติดตามเอง เขาคงไม่โง่ให้ตามได้ง่ายๆ เธอบอกเช่นนั้น  ดิฉันส่งทีมงานลงพื้นที่วันแรกยังไม่มีอะไรผิดปกติ เริ่มงานวันที่ 2  3 และวันที่ 4 งานเลี้ยงสังสรรค์เป็นเรื่องปกติของชายหนุ่มที่จะต้องสวนเสเฮฮาเมาเหล้าเมาเบียร์ใช่ไหมค่ะ?  เขาเดินโต๊ะโน้นเข้าโต๊ะนี้ชนแก้วกับเพื่อนชายบ้างเพื่อนหญิงบ้างตามประสา กินเสร็จร้านนี้หนึ่งก็ต่อไปร้านที่สองอีกก็ยังสนุกสนานสวนเสเฮฮา จนสถานบันเทิงปิดหมดแล้ว เขาก็นั่งติดรถเพื่อนกลับไปเอารถตัวเองที่จอดไว้ที่ร้านอาหารร้านแรก จากนั้นก็เข้าไปในรถนอนหลับสักพัก เพราะเมาอย่างหนัก นักสืบก็เข้าใจว่าคงจะนอนพักผ่อนเดี๋ยวก็กลับบ้าน นักสืบก็อยากจะกลับบ้านนอนพักบ้างเพราะมันดึกมากแล้ว “พี่กุ้งครับให้ผมอยู่ถึงกี่โมงนี่มันตีสามแล้วครับ” เสียงปลายสายถามมาแบบนี้   นอนได้แป๊บเดียวคุณสามีสุดที่รักเธอ สตาร์ทรถขับออกไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง  เห็นว่าแกคงขับรถไม่ไหวจริงๆ คงเปิดห้องนอน  นักสืบก็แยกย้ายกลับบ้านพักผ่อนบ้าง เช้าตรู่ประมาณ 6:00 เธอเป็นห่วง วันนี้เขาต้องทำงานจะไม่อาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยหรืออย่างไร  เธอตัดสินใจขับรถไปหาสามีที่โรงแรม ตามข้อมูลที่นักสืบรายงาน  ไปถึงโรงแรมเธอนั่งรอที่ล็อบบี้ ประมาณ 8 โมงเศษภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า เห็นสามีของกับหญิงคนหนึ่งเดินลงมาพร้อมกัน แล้วเธอเป็นใครล่ะ  ก็หญิงสาวเพื่อนร่วมงานคนเดิมเมื่อ 2 ปีก่อน  ทั้งสองคนเดินออกจากลิฟท์เห็นเธอนั่งอยู่ที่ล็อบบี้ก็วางหน้านิ่งเฉยไม่ได้ใส่ใจใดๆ เดินผ่านไป เธอจึงเรียกถามว่า “คุณมาทำอะไรกันไม่รู้สึกอับอายหรืออย่างไรเคยพูดกันไว้แล้วใช่ไหมคุณก็ปฏิเสธว่าไม่มีอะไรวันนี้มาทำอะไรกันหรือ”  ฝ่ายหญิงชู้หันมามองหน้าและพูดสั้นๆ ก่อนก้าวขึ้นรถว่าขอโทษแล้วก็ขับรถจากไป  ส่วนสามีตัวดีก็ขับรถออกจากโรงแรมที่พักอย่างเฉยเมยไม่ได้ทักทายเธอแต่อย่างใด ยังงงๆ ว่าขอโทษเรื่องอะไร ส่วนเธอก็ขับรถกลับบ้านต่างคนต่างกลับ หมดภารกิจของนักสืบ  ..ผ่านมาอีก 2 วัน  เรานัดกันส่งข้อมูล ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ช่วงที่นั่งรอเธอจะเดินออกมารับเอกสาร เหลือบตาไปเห็นสองสามีภรรยาคู่นี้นั่งจิบไวน์ชิว ๆ ที่บาร์น้ำ พูดคุยกันอย่างออกรส  อ่อ! ประจักแล้วว่าคำว่าขอโทษสามารถแก้ปัญหาอะไรได้จริงๆ  ครอบครัวกลับมาอบอุ่นได้เหมือนเดิม  จะแบบไหนก็แล้วแต่คู่รักจะตกลงกัน ฉะนั้นคำว่าขอโทษถ้าใช้ถูกที่ถูกทางชีวิตครอบครัวก็กลับมามีความสุขได้เหมือนเดิม  คำว่าขอโทษ เป็นยาวิเศษ ที่ทำให้คนเราอภัยซึ่งกันและกัน  มีปัญหาปรึกษานักสืบกุ้งได้ค่ะ