ก่อนอื่นก็ขอกราบสวัสดีคับท่านอาจารย์และพี่ๆทุกๆท่านเนื่องด้วยต้นเดือนเมษา ผมกับคู่กรณี(ผมขี่มอไซล์คู่กรณีเปนรถยนต์ส่วนบุคคล B.M.Wน่าจะเปนตัวไหม่คับ )ซึ้งผมกับเขาติดไฟแดงอยู่และพอไฟเขียวผมกับเขาและคันอื่นๆก็ออกตัวตามๆกันมาได้ไม่ถึง50-60เมตรก็เปนปากทางเข้าตลาด(ตลาดเปิดเย็นๆแต่ที่เกิดเหตุเวลา11.30.ปรด่าน)ก็ได้มีรถแท๊กซี่มาตัดหน้าเขา(คำบอกเล่าของพู้เปนคนขับรถและเจ้านายที่นั่งมาด้วย)ซึ้งผมก็ไม่ได้สังเกตเพราะต้อนนั้นมีรถซูบารุที่อยู่เลนซ๊ายทำท่าจะออกขาวซึ่งผมอยู่กลางระหว่างสองเลนรถบีเอ็มอยู่หน้าผมเลนขวาได้เบรกกระทันหันทำไห้ผมไปเฉียวด้านข้างทำไห้ไฟท้ายแตกสีรถผมไปถลอกติดเขาแต่เศษไฟแตกทำไห้ผมต้องเย็บ 10กว่าเข็มตรงง้ามนี้วนางกับก้อย คู่กรณีตกลงกับผมว่าเห็นผมเจ็บสงสารเลยไม่เอาไรแต่..ต้องไห้ผมยอมรับผิดไปแล้วก็แยกย้ายกันไปต่างคนต่างไม่เอาความกัน โดยต้อนหลังคู่กรณีได้ไห้ตัวแทนมากับคนที่ขับรถเกิดเหตุมาคุยกับผมถึงโรงพยาบาล และประกันฝ่ายเขาก็ เริ่มโดยเขียนหนังสือยอมรับผิด และจดคำที่ผมพูดลงไป ผมก็แจ้งไปลักษณะคร่าวๆกับข้างต้นที่แจ้งไห้อาจายร์ทราบอะคับโดยทางผมบาดเจ็บเย็บเปน10เข็มหมอไห้หยุดงาน7วันหรือจนกว่าจะขยับนิ้วได้โดยแผลไม่ฉีก ซึ้งต้อนนั้นผมก็เจ็บและใจก็ไม่อยากมีปันหาอะไรกะใครก็เลยยอมจบๆไปใจคิดแค่ว่าเขาไม่เอาเรื่องก็ดีแล้วเพราะเราก็เปนคนไปเฉี่ยวชนเขาเอง และผมก็ขอแยกเพื่อจะได้กลับบ้านพักพ่อนเพราะตัวกับขาเริ่มระบอมเริ่มปวดหน่อยๆแล้ว ก็ขอตัวกลับเลยในใจต้อนนั้นไม่ได้คิดอยากได้ของอะไรใครเลยและ ก็ไม่ได้ขออะไรใครและก็ไม่ได้รับอะไรจากใครด้วย จนมากลางๆเดือนนี้คับ ได้มีจดหมายเปนหนังสือแจ้งยอดชำระหนี้ค่าซ่อมรถคู่กรณี(รถบีเอ็ม)เปนเงิน51000กว่าๆ ไห้กับตัวผม โดยเขาแจ้งว่าได้มีหนังสือ ยอมรับผิด เปนหลักฐาน ซึ้งต้อนนี้เรื่องได้ดำเนินถึงขั้นเตรียมยื่นฟ้องศาลแล้ว ไห้ผมติดต่อกลับโดยเร็ว ผมก็เลยโทรหาคนที่เคยคุยกันว่าไห้รับผิดแล้วจบๆแย้กย้ายกันไป ว่ามีเรื่องมาจะทำอย่างไง ทางคู่กรณีเขาก็บอกแต่เพียงว่าไห้เฉยๆเอาไวไม่ต้องรับสายเขาเดวเขาจะดูเอกสารไห้ แล้วก็ไห้ผมถ่ายรู้หนังสือแจ้งยอดไห้กับเขาไป อาจารย์คับผมอยากรู้ว่าผมจะต้องทำอะไรไหมหรือรอฟังข่าวจากเขา(คู่กรณี )ผมกลุ่มใจมากๆ กลัวว่าจะเปนไงถึงถ้าผมจะต้องจ่ายผมก็ไม่มีอะไรจะจ่ายไห้เขาเพราะลำพังทุกวันนี้ก็แบ่งไห้แม่แบ่งส่งน้องเรียนหนังสือและยังช่วยค่าน้ำค่าไฟค่าค่าข้าวค่าแกงกับยายอีก จนทั้งวิก ตัวเองเหลือใช้ไม่เคยเกิน500-600 สะทีแต่ผมก็ชิวและภูมิใจนะที่เราอยู่ทำอะไรเพื่อใครบ้าง""หรือ""ถ้า"" สมมุติผมเปนอะไรขึ้นมา แล้วคนข้างหลังผมอีก3-4ชีวิตละจะเปนไง รับกวนอาจารย์ด้วยคับ สวัสดีคับ ด้วยรักและเครารพ