การออกกฏหมายใหม่ทำให้สิทธิของประชาชนหมดไป
กฎหมายทุกฉบับที่ออกมาล้วนริดรอนสิทธิเสรีภาพของประชาชน จากเดิมระบบสิทธิก็จะกลายเป็นระบบขออนุญาต เช่น การขออนุญาตฎีกาเป็นต้น ยิ่งออกกฏหมายมากสิทธิของประชาชนก็ย่อมหมดไปอำนาจของเจ้าหน้าที่ของรัฐก็มากขึ้นทุกวัน ในปัจจุบันประชาชนจะประกอบธุรกิจหรือจะดำเนินชีวิตมีกฏหมายควบคุมหมดและจะต้องขออนุญาตเกือบทั้งนั้น ดังนั้น การออกกฏหมายจึงต้องคำนึงถึงสิทธิเสรีภาพของประชาชนบ้างนะครับ เพราะทุกวันนี้แทบจะทำอะไรไม่ได้แล้วครับ นอกจากนี้ในยุคปัจจุบันไม่มีฝ่ายค้าน มีแต่ฝ่ายสนับสนุนการออกกฏหมาย ใช้เวลาระยะเวลาสั้นขาดความรอบคอบ เช่น กฎหมายค้ำประกันออกแล้ว เพียงไม่กี่เดือนก็ต้องแก้กลับไปเหมือนเดิมอีกเป็นต้น และบางครั้งการออกกฏหมายก็ไม่ได้คำนึงถึงประชาชนที่จะต้องถูกบังคับตามกฏหมายว่าจะปฏิบัติตามกฏหมายได้หรือไม่ เช่น กฎหมายห้ามนั่งกระบะท้าย เป็นต้น หรือกฎหมายทวงหนี้ฉบับใหม่ก็บังคับว่าต้องแสดงตนแจ้งชื่อแจ้งนามสกุล,แจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับ,แจ้งชื่อเจ้าหนี้แจ้งชื่อบริษัทรับมอบอำนาจมาทวงหนี้และแจ้งรายละเอียดอีกมากมายซึ่งในทางปฏิบัติการทวงถามหนี้ไม่สามารถจะแจ้งรายละเอียดได้มากขนาดนั้น เพราะลูกหนี้ไม่ทนฟังรายละเอียดดังกล่าวนานเกินสมควรก็จะตัดสายทิ้ง ทำให้เป็นอุปสรรคในการทวงถามหนี้โดยสุจริตของเจ้าหนี้ เป็นต้น ส่งผลต่อหนี้เสียในระบบสถาบันการเงินมากขึ้นทุกวันเพราะถูกข้อจำกัดในการทวงหนี้โดยสุจริตของเจ้าหนี้
จากทนายคลายทุกข์ครับ