คำพิพากษาฎีกาที่ 6543/2562
โจทก์ที่ 2 และจำเลยที่ 1 มิได้มีเจตนาจะทำการสมรสโดยจดทะเบียนสมรสตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1457 ดังนั้น ทรัพย์สินที่โจทก์ทั้งสองมอบให้จำเลยทั้งสองจึงไม่ใช่ของหมั้นเพราะไม่ใช่ทรัพย์สินที่โจทก์ทั้งสองมอบให้จำเลยทั้งสองเพื่อเป็นหลักฐานการหมั้นและประกันว่าโจทก์ที่ 2 จะสมรสกับจำเลยที่ 1 และไม่ใช่สินสอดเพราะไม่ใช่ทรัพย์สินที่โจทก์ทั้งสองให้แก่จำเลยที่ 2 มารดาของจำเลยที่ 1 เพื่อตอบแทนการที่จำเลยที่ 1 ยอมสมรสตามมาตรา 1437 จำเลยทั้งสองไม่ได้ผิดสัญญาหมั้น ไม่ต้องคืนเงินและทองคำและไม่ต้องใช้ค่าทดแทนแก่โจทก์ทั้งสอง