ความทุกข์เมียหลวง สามีติดพันเมียน้อยไม่ดูแลครอบครัว
ทนายคลายทุกข์ขอนำเรื่องความทุกข์ของสมาชิกท่านหนึ่งที่เป็นภรรยาหลวง
สามีไม่เหลียวแลสนใจแต่เมียน้อย ลูกเต้าไม่เลี้ยงดู โดยเรื่องราวมีดังต่อไปนี้
ภรรยาหลวง อายุ 47 ปี ได้จดทะเบียนสมรสกับสามี เมื่อเดือนมกราคม
2533 หลังจากนั้นมีบุตรด้วยกัน 2 คน คือ เด็กชายเอ และเด็กชายบี อายุ 18 ปี และเด็กชายบี
อายุ 9 ปี
เมื่อประมาณปี
พ.ศ. 2541 สามี เริ่มมีพฤติกรรมไปติดผู้หญิงที่เรียนปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
เป็นเหตุให้สามีขอหย่ากับภรรยาหลวง แต่ภรรยาหลวงไม่ยอมหย่า
เพราะตั้งครรภ์ลูกคนที่สองอยู่
นอกจากที่สามีจะมีผู้หญิงคนดังกล่าว ยังมีผู้หญิงอีกหลายคนเรื่อย ๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทำงานของสามี
ซึ่งภรรยาหลวง รู้จากมีโทรศัพท์โทรเข้ามาที่บ้านของภรรยาหลวง เป็นประจำ แต่ภรรยาหลวงไม่ได้สนใจในสิ่งที่สามีทำนอกบ้าน พฤติกรรมของสามีคือ กลับบ้านดึกเป็นประจำ
ไม่รับผิดชอบช่วยงานประจำในบ้าน ไม่มีความสัมพันธ์ต่อครอบครัว เช่น วันหยุด
ก็อ้างว่าทำงาน เมื่อเวลาจะพาครอบครัวไปเที่ยว ก็จะมีโทรศัพท์ตามตลอดเวลา
แม่บ้านก็จะแจ้งให้ภรรยาหลวงทราบว่ามีโทรศัพท์ผู้หญิงมาตามหาสามี สอบถามว่าไปไหน
ทำอะไร ตลอดเวลา
เมื่อระยะเวลา
5 ปีหลัง ได้มีเรื่องชู้สาวในที่ทำงานของสามี กับผู้หญิงหลาย ๆ คน ทำให้ภรรยาหลวงได้รับความอับอาย
เสื่อมเสีย ลูกก็ขายหน้าด้วย
หน้าที่ความรับผิดชอบต่อครอบครัว
มีน้อยมาก กลับดึก ไม่พูดคุยกับครอบครัว ถึงบ้านอาบน้ำนอน และออกจากบ้านแต่เช้า
มีเพียงจะไปส่งลูกคนที่สองไปขึ้นรถโรงเรียน ที่ปากซอยบ้าน
และมีการให้เงินค่าเทอมลูกทั้งสองคน จะต้องทวงก่อนหลายครั้ง
ถึงจะได้เงินค่าเทอมของลูก และค่าใช้จ่ายในบ้านเดือนละ 20,000 บาท เท่านั้น
นอกเหนือจากนั้นก็ขอพิเศษบ้าง เช่น ค่ารถโรงเรียนของลูกคนเล็ก ค่าเรียนพิเศษบ้าง
ส่วนใหญ่แล้วภรรยาหลวง จะเป็นคนจ่ายเองทั้งหมด
พฤติกรรมไม่ปกติเหมือนทุกวัน
คือ ไม่เคยรับประทานร่วมกับครอบครัวเป็นเวลาไม่ต่ำกว่า 3 ปี ไม่เคยไปเที่ยวกับครอบครัวเลยไม่ต่ำกว่า 2
ปี ความสัมพันธ์กับภรรยาไม่มีเลยประมาณกว่า 5
ปี ได้แยกกันนอน
โดยภรรยาจะนอนกับลูกตลอด ส่วนสามีแยกห้องนอน วันหยุดหรือเวลาว่างของสามีไม่เคยมีเลยสำหรับครอบครัว
เช่น ไม่เคยมีรองเท้าแตะหรือรองเท้าฟองน้ำใส่ที่บ้าน (บ้านจะเป็นบ้านสวน
ปกติคนที่บ้านจะใส่รองเท้าเดินในบริเวณรอบบ้าน) เพราะบ้านเป็นพื้นที่กว้าง ส่วนใหญ่สามีจะออกนอกบ้านตลอด ออกงานสังคมร่วมกับภรรยาน้อยมาก
นอกจากภรรยาจะขอร้องให้ไปด้วย และสามี จะขอร้องให้ภรรยาไปงานสังคมด้วย
เพื่อให้ภรรยาเป็นหน้าตาของสังคมและตัวเอง เท่านั้น
ภาระรับผิดชอบในครอบครัวจะเป็นของภรรยาหลวง
ทั้งหมด สามี ไม่เคยดูแล เช่น ลูกชายเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ ต้องมีการติว กวดวิชา การบ้าน มาก สามีก็ไม่เคยสนใจ ไม่เคยให้เวลาเลย
การไปติวต้องไปรับไปส่งลูก แต่สามี
ไม่เคยปฏิบัติกับลูกเลย
ลูกคนโต
อยู่ ม.6 เมื่อ 3 ปี สอบได้เป็นนักเรียนทุนไปอเมริกา ต้องเดินทางเดือนกันยายน 2549
ต้องเรียนหนักมาก และต้องใช้เวลาเกี่ยวกับการเรียน ภรรยาหลวงต้องใช้เวลากับลูกเต็มที่
ต้องคอยรับคอยส่ง คอยหาข้อมูลเกี่ยวกับการเรียนให้กับลูกตลอด
โดยเฉพาะลูกไปอยู่เมืองนอก มีปัญหามีอุปสรรคหลายอย่างที่จะต้องแก้ไข ภรรยาหลวงต้องทุ่มเทให้ลูกทั้งสองเป็นอย่างมาก
โดยสามีไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ภรรยาหลวงต้องแก้ปัญหาเพียงคนเดียว
ลูกคนโตได้เดินทางกลับมาเมืองไทย
เมื่อเดือนกรกฎาคม 2550 ลูกคนโตจะต้องทุ่มเทกับการเรียน เพื่อตามเพื่อนคนอื่นทัน
และจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยปีนี้ด้วย สามีก็ไม่ได้สนใจอีก
ประกอบกับที่บ้านของภรรยาหลวง คุณยาย
ต้องอยู่ในความดูแลของภรรยาหลวง เป็นผู้ป่วยในด้านจิตเวช ด้านสมอง รวมทั้งอายุรกรรม ต้องเข้าโรงพยาบาลและต้องดูแลอย่างใกล้ชิด
รวมทั้งมารดาแท้
ๆ ของภรรยาหลวง
ได้ป่วยเป็นโรคมะเร็งและโรคหัวใจ ทำให้ภรรยาหลวง มีภาระเพิ่มขึ้นอีก เพราะภรรยาหลวงเป็นคนเดียวที่ดูแลแม่และยาย
เป็นเจ้าของไข้เพียงคนเดียว สามีไม่เคยช่วยเหลือ ไม่ใส่ใจในภาระของภรรยาหลวง ไม่เคยเป็นเพื่อนคู่คิด และเป็นกำลังใจให้แม้แต่น้อย
ประกอบกับภรรยาหลวงต้องหาเลี้ยงตัวเองโดยเป็นลูกจ้างบริษัท
ต้องออกนอกบ้านทุกวัน ทำงานในตำแหน่งผู้จัดการบัญชี
ต้องมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่การอย่างสูง
ทำให้ตัวเองมีภาระและมีความเครียดและกดดันสูง แต่ก็ยังประคับประคองทุกคนที่อาศัยในบ้านเป็นอย่างดี
ลูกทั้งสองก็เรียนได้เกรดสูงกันทั้งสองคน เรียนดี เป็นเด็กดี ไม่เกเร
ไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย รวมทั้งภรรยาหลวงต้องทำอาหารเช้าให้ทุกคนรับประทานกันทั้งหมดในบ้าน
และต้องกลับมาทำอาหารเย็นให้ทุกคนทาน ซึ่งบางครั้งจะมีคนมาช่วยในบ้างครั้งเท่านั้น
ความรักที่แท้จริง
ถ้าไม่ได้จากเมียหลวง อย่าหวังว่าจะได้จากเมียน้อย
สนใจงานสืบสวนสอบสวนติดตามพฤติกรรมบุคคล
หมายเลข 02-948-5700 , 081-912-5833
