ครับ ผมทำงาน เป็นพนักงานที่บริษัท เเห่งหนึ่งไม่ขอเปิดเผยเพื่อความปลอดภัย และได้เข้าไปพักที่ นวมินทร์77โดยจ่าค่าเช่าตามสัญญาเช่าเดือนละ 8 ร้อยห้องเล็กภายหลังปรับเป็น900 จ่าย 1100 บาทต่อเดือน ห้องน้ำรวม ในซอย นวมินทร์77 ท้ายซอย ทำงาน รับจ๊อบที่ รามอินทรา ของ ชิมะรุ กรุ๊ป งานหมด คนเต็มครับไม่มีคนลาก็เลยว่างงาน นาน เงินเดิมก็หมด อาหารเหม็นคาวและสิ้นเปลืองมาก ต้องจำนำ ของ โทรศัพท์ ของใช้ ติดหนี้ ค่าโทร รายเดือน ค่างวดรถ ตำรวจให้ไปแจ้งความเศษฐกิจไม่ดี เเจ้งได้ไม่มีเงินส่งเเจ้งเเล้ว และส่งกรมประกันชีวิต หาเงินมาได้ก็ไม่เหลือไม่พอใช้หนี้ ค่ารถเเพงนั่งวินเเพง ข้าวบางจานก็เก็บจาน60 ถึง100 กระเพราไข่ดาว อยู่คนเดียว สุดท้ายปู่ล้มป่วย จนตาย พ่อก็เกือบพิการไม่มีคนดูแลมาทำงาน ที่กรุงเทพ นาน พอมีงานมีคนคอย ประมาณเงินรายได้ตนเองรำคาญมากและว่างงาน และไม่พร้อมที่ทำงานอื่นเพราะต้องใช้ทุนเเละฟื้นตัวสักสองเดือน ก็ที่ในซอยเปลี่ยวและ มีคนเเปลกหน้ามาถามทุกวัน ทั้งขอยืมเงิน ขอพักด้วย ผมไม่ยอม และไม่ ชอบยุ่งกับใครช่วยด้วยครับ หนีเสือปะจรเข้ ได้ไปช่วยงานที่เเกรนด์ปาคร์ก็ถูกบ่นจากหัวหน้ากลางวันว่าอ้วน ให้ผมไล่สเเกนจุดทั้งคืนปั่นจักยานรอบหมู่บ้านเเกรนปาค์ร ทุกชั่วโมง ซอยพัตนาโยธิน 3 เเยก 6 ถนนเลียบด่วนรา ว่างงานและมาเจอคนเหล่านี้ รังควาญเรื่อย ขาดความสงบครับ /พนักงาน ความปลอดภัย และพนักงานต่างๆที่เดือดร้อน ขอเจ้าหน้าที่ดำเนินการด้วยครับ