ตอนที่
1
คุณสมบัติประจำตัวนักสืบ(
ที่ต้องมี...มาก)
การสังเกตจดจำ
เป็นคุณสมบัติที่สำคัญอันหนึ่งของนักสืบ
ความจริงก็ไม่ใช่คุณสมบัติพิเศษอะไรเพราะทุกคนก็ผ่านการเรียนหนังสือมา
ก็คงต้องเคยบังคับใจตนเอง
ให้ท่องหนังสือหนังหาอยู่จนดึกดื่น
บางคนก็ท่องไปทำเครื่องหมายไป
หรือตามแต่จะสรรหาเทคนิคมา
ทำให้จำกันได้มากๆสิ่งเหล่านี้แหละช่วยฝึกฝนให้เรารู้จักจดสิ่งต่างๆโดยที่เราไม่รู้ตัว
การสังเกตโดยปกติของคนเรานั้นอาจเป็นแบบที่เรียกว่า
แบบชาวบ้าน
คือมองอะไรก็มองแค่ผิวเผิน
เช่น
หากถามว่ากระดุมเสื้อเชิ้ตที่เราใส่ไปทำงานทุกวันมีกี่เม็ด
เราคงตอบทันทีไม่ได้
ต้องนั่งนึกและตอบออกมาอย่างไม่แน่ใจ
แต่นับสืบจะมองแค่ผิวเผินไม่ได้
การสังเกตต้องมีความละเอียดและซับซ้อนมากขึ้นกว่าธรรมดากับคำถามนี้นักสืบจึงตอบได้อย่างถูกต้องและมั่นใจ
ส่วนด้านความจำนั้นเราคงเคยโมโหตัวเองอยู่บ่อยๆ
เวลาที่คิดจะทำอะไรในวันนี้วันนั้น
แต่แล้วก็ไม่ได้เพราะหลงลืมไปสาเหตุที่ที่ทำให้เราจำไม่ได้เพราะเราขาดสิ่งกระตุ้นซึ่งมีทั้งกระตุ้นภายนอก
และสิ่งกระตุ้นภายในร่างกายของเรา
สิ่งกระตุ้นภายนอกได้แก่สภาวการณ์ต่างๆ
ที่มีลักษณะผิดแปลกจากปกติธรรมดาออกไป
เช่น
เราไปมองเห็นผู้หญิงสาวแต่งชุดราตรี
มีเครื่องอาภรณ์พร้อม
แต่ไปนั่งยองๆ
เหลากินข้าวต้มอยู่
ความแปลกแยกนี้เป็นตัวกระตุ้นความสนใจได้เป็นอย่างดี
เป็นต้น
สิ่งกระตุ้นภายในได้แก่
ความสนใจส่วนตัวของแต่ละบุคคล
เช่น
ถ้าเป็นคนชอบดูการแข่งขันฟุตบอลก็จดจำรายชื่อนักกีฬาฟุตบอลทั้งไทยและต่างประเทศได้แม่น
กว่าคนที่ไม่ได้สนใจ
เป็นต้น
สุภาษิตไทย.....หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
(ตา)
วันๆ
หนึ่ง หู ตา
จะได้พานพบกับสิ่งต่างๆ
ที่ผ่านเข้ามามากมาย
แต่เราจดจำทุกสิ่งที่ผ่านมาไม่ได้ทั้งหมด
(หากจำได้หมดคงเป็นบ้าแน่) แต่สำหรับคนที่ฝึกหัดประสาทสัมผัสรับรู้ต่างๆ
ได้ดี
จะช่วยแยกแยะและจัดระบบความจำได้ดีกว่าคนปกติ
และประสาทสัมผัสทั้งห้า
ของคนเราหากได้รับการฝึกหัดอย่างดีอาจใช้ในการคาดคะเนกะระยะ
ขนาดวัตถุหรือสิ่งของที่อยู่ไกลๆ
ได้
โสตสัมผัส
การหัดฟังเสียงจากต้นกำเนิดเสียงต่างๆ
กันและสามารถ
แยกแยะได้ว่าเสียงไหนเกิดจากอะไร
เช่นกรณีที่เราได้ยินเสียงการปะทะกัน
เราไม่จำเป็นต้องไปอยู่ในเหตุการณ์
ก็รู้ว่าเขาใช้อาวุธใดและอยู่ในทิศทางใดเราสามารถควบคุมสถานการณ์และพาตัวเองรอดได้
นาสิกสัมผัส
กลิ่นใครคิดว่าไม่สำคัญเอาง่ายๆ
หากเราบังเอิญได้กลิ่นของ
น้ำเน่า พัดมาดับสายลม
มันอาจพาให้เราไปพบต้นตอของอาการสิ่งมาสัมผัสกับเราได้ทันเวลา
ชิวหาสัมผัส
สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้
อย่างเวลาตรวจสอบเฮโรอีนของเจ้าหน้าที่ต้องตกอยู่ในสภาวะที่ไม่สามารถใช้สายตาได้ปกติหรืออยู่ในที่มืด
การฝึกหัดการคลำหรือสัมผัสด้วนมือจนชำนาญ
จะช่วยเราได้ในกรณีนี้
การจะเป็นนักสืบ
สิ่งสำคัญประการหนึ่งที่ควรตระหนักก็คือ
ต้องไม่ปักใจเชื่ออะไรง่ายๆ
แม้แต่สัมผัสของตนเอง
และอย่าคิดแทนเป้าหมาย
ว่าน่าจะอย่างนั้น
อย่างนี้
เพราะเราอาจจะอยู่ในสภาวการณ์ที่ล่อแหลมต่อการเกิดความผิดพลาดสัมผัส
เช่นสายตาสั้น
ตาบอดสี
หูตึง
หรือระยะเวลาที่ยาวนานอาจทำให้เราหลงลืมอะไรได้ง่ายๆ
ความพิสดารหรือความไม่เคยชินก็มักจะทำให้ไม่ค่อยได้เพราะเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกและที่ต้องคอยจับตาดู
ก็เรื่องของจิตใจนี่แหละ
หากใจเกิดมีอคติลำเอียงซะแล้วก็อาจเหมาจดจำอะไรผิดพลาดได้เช่นกัน ติดตามนักสืบตอนต่อไปนะคะใครที่สนใจเป็นนักสืบ
ห้ามพลาด !