ให้ต่างด้าวเช่าบ้าน ถึงแม้ต่างด้าวจะมีใบอนุญาตทำงานชั่วคราว

บทความวันที่ 18 ก.ค. 2561, 11:22

มีผู้อ่านทั้งหมด 1630 ครั้ง

ต่างด้าวเช่าบ้านถึงแม้มีใบอนุญาตทำงานก็ไม่ถือว่าเป็นภูมิลำเนา

                 ให้ต่างด้าวเช่าบ้าน ถึงแม้ต่างด้าวจะมีใบอนุญาตทำงานชั่วคราวของคนต่างด้าวไม่ถือเป็นภูมิลำเนา ตามความหมายของมาตรา 253 อ้างอิงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 439/2559

คำพิพากษาศาลฎีกาที่อ้างอิง
คำพิพากษาฎีกาที่ 439/2559
                 การที่ ป.วิ.พ. มาตรา 253 บัญญัติให้สิทธิแก่จำเลยที่จะร้องขอให้โจทก์วางเงินประกันค่าฤชาธรรมเนียมและค่าใช้จ่ายนั้น ก็เพื่อคุ้มครองจำเลยให้มีหลักประกันที่จะบังคับเอาได้ในที่สุดหากโจทก์เป็นฝ่ายแพ้คดี เมื่อคดีนี้โจทก์เป็นคนเชื้อชาติและสัญชาติอังกฤษ มีภูมิลำเนาอยู่ที่สหราชอาณาจักรบริเทนใหญ่และไอร์แลนด์เหนือหรือประเทศอังกฤษ และไม่ปรากฏว่าโจทก์มีทรัพย์สินที่อาจถูกบังคับคดีได้อยู่ในราชอาณาจักร การที่โจทก์อยู่ในราชอาณาจักรโดยมีเพียงเช่าบ้านอยู่และใบอนุญาตทำงานเป็นการชั่วคราว ซึ่งในที่สุดหากเป็นฝ่ายโจทก์แพ้คดีแล้ว โจทก์เดินทางออกไปนอกราชอาณาจักร จำเลยทั้งเก้าก็ไม่มีทางที่จะบังคับเอาค่าฤชาธรรมเนียมและค่าใช้จ่ายจากโจทก์ได้เลย บ้านเช่าและการมีใบอนุญาตทำงานชั่วคราวของโจทก์ซึ่งมิใช่คนสัญชาติและเชื้อชาติไทย ไม่อาจถือได้ว่าเป็นภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานตามความมุ่งหมายของมาตรา 253 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ที่ศาลล่างทั้งสองให้โจทก์วางเงินค่าฤชาธรรมเนียมและค่าใช้จ่ายจำนวน 3,000,000 บาท นั้น เมื่อเปรียบเทียบกับจำนวนทุนทรัพย์ที่โจทก์ฟ้องซึ่งสูงถึง 1,364,839,015 บาท จึงชอบและเหมาะสมแล้ว

กฎหมายที่เกี่ยวข้อง 
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง 
มาตรา 253 ถ้าโจทก์มิได้มีภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานอยู่ในราชอาณาจักรและไม่มีทรัพย์สินที่อาจถูกบังคับคดีได้อยู่ในราชอาณาจักร หรือถ้าเป็นที่เชื่อได้ว่าเมื่อโจทก์แพ้คดีแล้วจะหลีกเลี่ยงไม่ชำระค่าฤชาธรรมเนียมและค่าใช้จ่าย จำเลยอาจยื่นคำร้องต่อศาลไม่ว่าเวลาใด ๆ ก่อนพิพากษาขอให้ศาลมีคำสั่งให้โจทก์วางเงินต่อศาลหรือหาประกันมาให้เพื่อการชำระค่าฤชาธรรมเนียมและค่าใช้จ่ายดังกล่าวได้
               ถ้าศาลไต่สวนแล้วเห็นว่า มีเหตุอันสมควรหรือมีเหตุเป็นที่เชื่อได้ แล้วแต่กรณี ก็ให้ศาลมีคำสั่งให้โจทก์วางเงินต่อศาลหรือหาประกันมาให้ตามจำนวนและภายในระยะเวลาที่กำหนด โดยจะกำหนดเงื่อนไขใด ๆ ตามที่เห็นสมควรก็ได้
               ถ้าโจทก์มิได้ปฏิบัติตามคำสั่งศาลตามวรรคสอง ให้ศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีออกจากสารบบความ เว้นแต่จำเลยจะขอให้ดำเนินการพิจารณาต่อไป หรือมีการอุทธรณ์คำสั่งศาลตามวรรคสอง

สอบถามข้อกฎหมายเกี่ยวกับคดีทางการแพทย์ 081-6161425 หรือ 02-9485700